چندین وقت بود که می خواستم در مورد راه ارتباطی جزیره ای که در آن ساکنم و مالزی برای شما بنویسم. ولی عکس خوب یا مطلب معتبری به فارسی ندیده بودم تا اینکه به لطف بچه های مونوریل این مطلب ارائه شد که منم بی کم و کاست به اینجامنتقل می کنم:
"جزیره پینانگ یکی از بزرگ‌ترین جزایر مالزی است که افراد بزرگی چون نخست‌وزیر پیشین مالزی دکتر احمد بداوی در این شهر به‌دنیا آمده‌اند. این جزیره دارای زیبایی‌های خاصی است از جمله پلی سیزده و نیم کیلومتری که جزیره پینانگ را به شبه جزیره مالزی وصل می‌کند. این پل بزرگ‌ترین پل آسیا و مالزی و پنجمین پل بزرگ دنیاست است و روزانه 65000 وسیله نقلیه را جابه‌جا می‌کند.
قبل از ساخت این پل تنها راه ارتباطی پینانگ با شبه جزیره مالزی از طریق خطوط کشتی‌رانی محلی بود. زمانی که اقتصاد پینانگ رونق می‌گیرد سیستم محلی کشتی‌رانی دیگر پاسخ‌گوی نیاز نیست و گزینه‌های ساخت تونل تقویت شبکه کشتی‌رانی و پل پیشنهاد می‌شود. تا مدت‌ها ساخت پل نقل محافل و مجالس به عنوان لطیفه‌ای خنده‌دار است.
پل پینانگ که در سال 1985 افتتاح شده است، حاصل پیشنهاد اولیه تون عبدالرزاق دومین نخست‌وزیر مالزی و برنامه‌ریزی تون حسین سومین نخست‌وزیر این کشور است. 11 سال بعد عملیات اجرایی این پل به دستور دکتر ماهاتیر آغاز می‌شود.
کمتر از چهار سال بعد این پل پر‌عظمت توسط شخص دکتر ماهاتیر افتتاح می‌شود. دکتر ماهاتیر سوار بر پروتون ساگای قرمز مدل 1364 و در حالی‌که پرچم مالزی را بر فراز خودروی خود افراشته همراه با همسرش دکتر سیتی هسما، دکتر لیم وزیر کار و جمیل جان مدیر عامل پروتون از روی پل تازه تاسیس می‌گذرد. دکتر ماهاتیر از همسرش می‌خواهد که رانندگی اولین خودروی ملی را برروی بلند‌ترین پل مالزی بر عهده بگیرد تا به مردم کشورش اهمیت و جایگاه زنان در امور را گوشزد کند.
شرکت پیمان‌کار این پل شرکت معروف هیوندای است. نوع سازه پل الهام گرفته از پل گلدن گیت سانفرانسیسکو کابلی است که بر روی دو کوله 101 متری ساخته شده است. طراحی اولیه این پل برای چهار خط ترافیکی است که بعدها به شش خط تعریض می‌شود.
این پل ظرفیت هدایت 85000 وسیله نقیله را در روز دارد. گفتنی است که این پل دارای ارتفاع 30 متر از سطح آب است و فاصله دهنه‌های بار بر آن تا 225 متر هم می‌رسد. پل پینانگ برای اولین بار در دنیا از کائوچوی طبیعی مالزی برای مقابله با اثرات زلزله بهره جسته که توانست تبلیغ خوبی برای بازار کائوچوی مالزی باشد. طراحی پل پینانگ در سال 1366 در مسابقات بهترین طراحی‌های دنیا که در واشنگتن آمریکا به مسابقه گذاشته شده بود مقام اول سال را کسب کرد.
طراحی پل‌های کابلی بسیار سخت و پیچیده است. خصوصن پل کابلی که مشکلات کار در دریا را هم داشته باشد. با این وجود طراح این پل بر خلاف تصور عموم کسی نیست جز یک استاد دانشگاه مالزیایی به نام پروفسور چین فونگ کینگ که سالیان سال ریاست دانشگاه um را بر عهده داشته است. پرفسور چین علاوه بر اینکه به لحاظ مهارت و تخصصش در مهندسی هیدرولیک در جامعه مهندس مالزی شناخته می‌شود، به لحاظ خدماتش در تحقیق و تدریس هم مشهور است و خود را بیشتر یک مهندس عملیاتی می‌داند تا یک محقق دانشگاهی.
پروفسور چین فونگ که لیسانس خود را در رشته هنر در دانشگاه رافائل سنگاپور گرفته است بعدها به انگلستان می‌رود و در دانشگاه بلفاست تحصیلات خود را تا مقطع فوق لیسانس در رشته مهندسی عمران ادامه می‌دهد. او در سن 36 سالگی به عضویت هیات علمی دانشگاه um در‌می‌آید و علاوه بر پژوهش در محیط دانشگاهی، به فعالیت‌های مدیریتی دانشگاهی نیز مبادرت می‌ورزد به‌طوری‌که به مدت هفت سال متوالی ریاست دانشکده مهندسی و ریاست کل دانشگاه را بر عهده می‌گیرد.
پرفسور چین برای اولین بار در طراحی فونداسیون‌های این پل یک روش ابتکاری را به‌کار می‌برد که بعدها در سراسر دنیا به نام روش چین در بین مهندسین ژئو‌تکنیک و پیمان‌کاران شناخته می‌شود. دانشگاه کوین یونیورسیتی بلفاست، دانشگاه گلاسکو و دانشگاه سنگاپور به خاطر ابتکارات و تحقیقات پروفسور چین - به‌ویژه در پروژه پل پینانگ - هر کدام جداگانه به او مدرک دکترای افتخاری اعطا می‌کنند.
پروفسور تان سری چین فونگ در سن 70 سالگی بر اثر بیماری حیات فانی را بدورد گفت اما صدها جایزه بنیاد چین فونگ، مجموعه کنفرانس‌های یادبود چین فونگ و مدال طلای چینگ فونگ که هر سال به بهترین دانشجوی مهندسی دانشگاه um اعطا می‌شود نام او را برای همیشه زنده نگه خواهند داشت.
هزینه تمام شده این پل که در آن از نیروی کار 2400 نفری استفاده شده بود، 650 میلیون دلار بوده است. در طول ساخت این پروژه متاسفانه 20 نفر جان خود را از دست دادند. به دلیل موفقیت پل پینانگ در زمان نخست‌وزیری آقای دکتر احمد بداوی، ساخت پل دوم پینانگ نیز برای شهر آبا و اجدادی نخست‌وزیر تصویب می‌شود که قرار است تا سال 2013 افتتاح شود."
الهام سعادتیان امیدرضا سعادتیان قبل از ساخت این پل تنها راه ارتباطی پینانگ با شبه جزیره مالزی از طریق خطوط کشتی‌رانی محلی بود. زمانی که اقتصاد پینانگ رونق می‌گیرد سیستم محلی کشتی‌رانی دیگر پاسخ‌گوی نیاز نیست و گزینه‌های ساخت تونل تقویت شبکه کشتی‌رانی و پل پیشنهاد می‌شود. تا مدت‌ها ساخت پل نقل محافل و مجالس به عنوان لطیفه‌ای خنده‌دار است.
پل پینانگ که در سال 1985 افتتاح شده است، حاصل پیشنهاد اولیه تون عبدالرزاق دومین نخست‌وزیر مالزی و برنامه‌ریزی تون حسین سومین نخست‌وزیر این کشور است. 11 سال بعد عملیات اجرایی این پل به دستور دکتر ماهاتیر آغاز می‌شود.
کمتر از چهار سال بعد این پل پر‌عظمت توسط شخص دکتر ماهاتیر افتتاح می‌شود. دکتر ماهاتیر سوار بر پروتون ساگای قرمز مدل 1364 و در حالی‌که پرچم مالزی را بر فراز خودروی خود افراشته همراه با همسرش دکتر سیتی هسما، دکتر لیم وزیر کار و جمیل جان مدیر عامل پروتون از روی پل تازه تاسیس می‌گذرد. دکتر ماهاتیر از همسرش می‌خواهد که رانندگی اولین خودروی ملی را برروی بلند‌ترین پل مالزی بر عهده بگیرد تا به مردم کشورش اهمیت و جایگاه زنان در امور را گوشزد کند.
 |
شرکت پیمان‌کار این پل شرکت معروف هیوندای است. نوع سازه پل الهام گرفته از پل گلدن گیت سانفرانسیسکو کابلی است که بر روی دو کوله 101 متری ساخته شده است. طراحی اولیه این پل برای چهار خط ترافیکی است که بعدها به شش خط تعریض می‌شود.
این پل ظرفیت هدایت 85000 وسیله نقیله را در روز دارد. گفتنی است که این پل دارای ارتفاع 30 متر از سطح آب است و فاصله دهنه‌های بار بر آن تا 225 متر هم می‌رسد. پل پینانگ برای اولین بار در دنیا از کائوچوی طبیعی مالزی برای مقابله با اثرات زلزله بهره جسته که توانست تبلیغ خوبی برای بازار کائوچوی مالزی باشد. طراحی پل پینانگ در سال 1366 در مسابقات بهترین طراحی‌های دنیا که در واشنگتن آمریکا به مسابقه گذاشته شده بود مقام اول سال را کسب کرد.
طراحی پل‌های کابلی بسیار سخت و پیچیده است. خصوصن پل کابلی که مشکلات کار در دریا را هم داشته باشد. با این وجود طراح این پل بر خلاف تصور عموم کسی نیست جز یک استاد دانشگاه مالزیایی به نام پروفسور چین فونگ کینگ که سالیان سال ریاست دانشگاه um را بر عهده داشته است. پرفسور چین علاوه بر اینکه به لحاظ مهارت و تخصصش در مهندسی هیدرولیک در جامعه مهندس مالزی شناخته می‌شود، به لحاظ خدماتش در تحقیق و تدریس هم مشهور است و خود را بیشتر یک مهندس عملیاتی می‌داند تا یک محقق دانشگاهی.
 |
پروفسور چین فونگ که لیسانس خود را در رشته هنر در دانشگاه رافائل سنگاپور گرفته است بعدها به انگلستان می‌رود و در دانشگاه بلفاست تحصیلات خود را تا مقطع فوق لیسانس در رشته مهندسی عمران ادامه می‌دهد. او در سن 36 سالگی به عضویت هیات علمی دانشگاه um در‌می‌آید و علاوه بر پژوهش در محیط دانشگاهی، به فعالیت‌های مدیریتی دانشگاهی نیز مبادرت می‌ورزد به‌طوری‌که به مدت هفت سال متوالی ریاست دانشکده مهندسی و ریاست کل دانشگاه را بر عهده می‌گیرد.
 |
پرفسور چین برای اولین بار در طراحی فونداسیون‌های این پل یک روش ابتکاری را به‌کار می‌برد که بعدها در سراسر دنیا به نام روش چین در بین مهندسین ژئو‌تکنیک و پیمان‌کاران شناخته می‌شود. دانشگاه کوین یونیورسیتی بلفاست، دانشگاه گلاسکو و دانشگاه سنگاپور به خاطر ابتکارات و تحقیقات پروفسور چین - به‌ویژه در پروژه پل پینانگ - هر کدام جداگانه به او مدرک دکترای افتخاری اعطا می‌کنند.
پروفسور تان سری چین فونگ در سن 70 سالگی بر اثر بیماری حیات فانی را بدورد گفت اما صدها جایزه بنیاد چین فونگ، مجموعه کنفرانس‌های یادبود چین فونگ و مدال طلای چینگ فونگ که هر سال به بهترین دانشجوی مهندسی دانشگاه um اعطا می‌شود نام او را برای همیشه زنده نگه خواهند داشت.
هزینه تمام شده این پل که در آن از نیروی کار 2400 نفری استفاده شده بود، 650 میلیون دلار بوده است. در طول ساخت این پروژه متاسفانه 20 نفر جان خود را از دست دادند. به دلیل موفقیت پل پینانگ در زمان نخست‌وزیری آقای دکتر احمد بداوی، ساخت پل دوم پینانگ نیز برای شهر آبا و اجدادی نخست‌وزیر تصویب می‌شود که قرار است تا سال 2013 افتتاح شود."
http://monorail-kl.com/PostDetail.aspx?PID=511
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر