۱۳۸۹ دی ۸, چهارشنبه

ما لیزی ها

و تنها چیزی که برای مالایی ها اهمیت ندارد وقت است...
اصلا برای آنها عجله که اهمیت ندارد هیچ حرکتی بس حلزونی دارند. بسیار خونسرد و با حوصله ای جانکاه به امور خود می رسند. از صندوقدار فروشگاه گرفته که 2 برگ اسکناس را با چنان ظرافتی مرتب می کند و همین دو برگ را 10 بار می شمارد تا استاد دانشگاه که بیشترین زمانشان در دانشگاه صرف میتینگ و جشن و ... می شود و این وسط دانشجوی بیچاره که به سختی روزگار می گذراند باید برای دیدار با استاد خود روزها و هفته ها را بشمارد.
حالا هم که تیم فوتبالشون برده و از خوشحالی یک روز دیگه به تعطیلاتشون اضافه کردند ...
ولی باز هم شکر. ما که شکایتی نداریم. منتظر می مانیم و چشم به راه ... چون واقعا استادم را از ته دل دوست دارم و می دانم که گرفتار است که الان 3 ماه است نتونسته 1 صفحه از پایان نامه ام را ببیند.


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر